miércoles, diciembre 03, 2008

Internet hace que nos dispersemos?

via http://www.piensaenpixels.com/blog/2008/09/internautas_y_dispersos/ me he topado con esta interesante opinion de una internauta. Sera cierto? seria interesante algun tipo de estudio al respecto, pues si fuera cierto, por lo menos estaria seguro del origen de mi falta de concentracion casi patologica (xD)

cito:

Navegar demasiado por Internet puede reducir tu capacidad de atención a 9 segundos - La misma que tiene un pez de colores.

Ted Selker en un informe para la BBC (2002)

Quizá la afirmación anterior pueda parecer un poco exagerada, yo misma me habría reído a carcajadas de haberla leído en el momento de su publicación, allá por el 2002. Sin embargo encontré el dato recientemente cuando buscaba información sobre el tema y no me hizo ninguna gracia.

La razón de mi falta de humor es que llevo un tiempo notando que mi capacidad de concentración se ha reducido considerablemente. Desde hace un tiempo soy incapaz de leer artículos largos en Internet y me revuelvo incómoda en los asientos a los 30 minutos de comenzar una película. No le había dado mucha importancia hasta que me di cuenta que me estaba sucendiendo lo mismo en el trabajo, incluso cuando la tarea que tengo entre manos es interesante necesito parar cada 20 minutos para dispersarme por internet. Los blogs, Twitter, Youtube y las redes sociales no es que ayuden precisamente, siempre que los visites hay contenido fresco e interesante que revisar. El resultado final es que por cada 20 minutos trabajados pierdo 5 minutos navegando y rindo menos que hace años. En un sector en el que a menudo se trabaja a contrareloj, la capacidad de concentración a lo largo del día puede marcar la diferencia entre irte a casa a las 7 de la tarde o a las 10 de la noche.

Cuando empecé a buscar información sobre este problema encontré referencias a estudios que tratan cómo nuestra manera de hacer las cosas puede afectar la capacidad de concentración. El cerebro adulto es bastante más “moldeable” de lo que creemos, pudiendo reprogramarse a sí mismo al vuelo y alterando su funcionamiento. De manera que si gastamos mucho tiempo revoloteando de una página a otra en Internet podemos crearnos un hábito de “no concentración”.

Pero no todo son malas noticias, si el cerebro es moldeable debe ser posible volver al punto de partida. Así que con el objetivo de distanciarme de los peces de colores he decidido poner en práctica algunas recomendaciones para recuperar la capacidad de concentrarme:

  • Localizo tareas que puedo completar sin necesidad de descanso y me doy un premio cada vez que consigo terminarlas sin distraerme (sí sí, al más puro estilo perro de Pavlov). Empiezo con tareas de 40 minutos o una hora con el objetivo de llegar a mantener la concentración durante 2 o 3 horas.
  • Mientras trabajo en estas tareas mantengo un cuaderno y un lápiz a mi lado. Si alguna distración se me pasa por la cabeza la apunto en el cuaderno y la llevo a cabo más tarde, una vez haya terminado la tarea. He comprobado que muchas veces interrumpo mi trabajo porque se me ocurre algo que “tengo que mirar” y tengo miedo de olvidarlo si no lo hago en el momento.
  • Nadie es multitarea, por mucho que me empeñe tardo la mitad en escribir ese email si no lo hago mientras hablo por teléfono. Y el cerebro aprende a focalizar.
  • No pasa nada por perderme algunas cosas, no pasa nada por no twittear cada cosa que hago, los amigos no desaparecen si no compruebas sus actualizaciones en facebook cada 20 minutos… ¿verdad?

Si eres de los que se dispersan por la red es probable que este post sea demasiado largo para que lo hayas leído al completo. Si lo has conseguido ¡enhorabuena!, puedes premiarte revoloteando un poco más por internet.


lo dicho. todos a esforzarnos por recuperar lo que ya teniamos; capacidad :)


1 comentario:

Jordi P.R. dijo...

LLANÇA L'ORDINADOR I LA TELE PER LA FINESTRA ! Compra un parell de bons llibre, llegeix i escriu, reflexiona ,parla amb tu mateix , observa el món que es mou davant teu, allunyat de l'"avui" i concentrat en el passat per inventar un futur, camina per la ciutat, fixa't en la cara de la gent del carrer, no ho sé...viu ! o mort lentament... però no miris la televisió i refusa internet , són armes de distracció massives.

m'agrda aket blog, puc venir-hi a desfogarme.

i, sobretot, no escguis mai prosa : ho fas fatal